Hiç görmediği babasının kabrinin Konya Şehitliği'nde olduğunu öğrenen kadından hüzünlü ziyaret
- Henüz 13 günlükken kaybettiği babasının kabrini ziyaret eden Kütahyalı 53 yaşındaki Emine Çetinkaya: - "Babamın bir fotoğrafından başka hiçbir şeyi yoktu. Dedemdeydi ondan aldım. Bir fotoğrafla bu vakte kadar babamın hayaliyle yaşadım" - "Ağlamak istiyorum, ağlayamıyorum, sevinmek istiyorum, sevinemiyorum. Şöyle mezarına sarılıp, yatmak istiyorum. Nasip bu zamanaymış"
Vatani görevi sırasında trafik kazası sonucu şehit düştüğünü bildiği babası İbrahim Taşkın'ın mezarının Konya Şehitliği'nde olduğunu yıllar sonra öğrenen Kütahyalı 53 yaşındaki Emine Çetinkaya, kente gelerek ilk kabir ziyaretini gerçekleştirdi.
Henüz 13 günlükken 21 yaşındaki babası İbrahim Taşkın'ı kaybeden Emine Çetinkaya, 14'üne geldiğinde dedesinden babasının Konya'da vatani görevini yerine getirirken geçirdiği kaza sonucu şehit olduğunu, zamanın şartları nedeniyle cenazesinin kentte defnedildiğini öğrendi.
Evlendikten bir süre sonra dedesi de yaşamını yitiren Çetinkaya, babasının mezarının hangi ilçede ve şehitlikte olduğunu öğrenmek için Konya Büyükşehir Belediyesi Sağlık ve Sosyal Hizmetler Dairesine bağlı Şehit ve Gazi Hizmetleri Şube Müdürlüğüne ulaştı.
Yapılan incelemeler sonucu babasının mezarının Konya Şehitliği'nde olduğunu öğrenen Çetinkaya, kente gelerek babasının kabrini ziyaret etti.
- Özlemini bir fotoğrafla giderdi
Çetinkaya, AA muhabirine, babasının mezarına ulaşmak için yıllarca çabaladığını, babasızlığın acısını yaşadığını anlatarak, Babamın bir fotoğrafından başka hiçbir şeyi yoktu. Dedemdeydi ondan aldım. Bir fotoğrafla bu vakte kadar babamın hayaliyle yaşadım. diye konuştu.
- Buruk bir sevinç yaşadı
Çetinkaya, babasının mezarına belediye sayesinde ulaştığını belirterek, şöyle dedi:
Rüyalarıma dahi giriyordu, gece gündüz ağlıyordum. Allah razı olsun, yardım edeceklerini söylediler. Ben hiç kimseye yük olmak istemedim, kimsenin hakkını yemek istemedim. Benden daha fazla ihtiyacı olan vardır diye düşünerek ulaşım gibi yardım teklifini kabul etmedim. 'Bir işe gireceğim, çalışacağım, yol paramı ayarlayacağım öyle gideceğim' dedim. Bir kafede işe başladım, 2 ay kadar çalıştım maddi durumumu hazırladım. Daha sonra Konya'ya geldim, benimle ilgilendiler. Beni babamın mezarına götürdüler. Ağlamak istiyorum, ağlayamıyorum, sevinmek istiyorum sevinemiyorum. Şöyle mezarına sarılıp yatmak istiyorum. Nasip bu zamanaymış. Beni arayıp babama kavuşturanlardan Allah bin kere razı olsun.